مأجور

مأجور. [ م َءْ ] ( ع ص ) دارای اجر و پاداش نیک مخصوصاً آنکه اولاد وی مرده باشد. ( ناظم الاطباء ). اجر داده شده و ثواب داده شده. ( غیاث ). اجر داده شده. ( آنندراج ). پاداش داده شده. پاداش یافته. اجر گرفته. اجرت گرفته. مزد یافته. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا )

( مأجور ) (مَ ) [ ع. ] (ص. ) دارای اجر و پاداش.

اجر داده شده، کسی که اجر و مزد گرفته.

اجرداده شده، کسی که اجرومزدگرفته
( اسم ) اجرت گرفته مزد گرفته: نه مرا حاجتی ازو مقضی نه مرا طاعتی ازو ماجور. ( مسعود سعد.۲۶۹ ) جمع: ماجورین.
دارای اجر و پاداش نیک

دارای اجر و پاداش.

💡 خود گرچه به مادرش ستم خواهد رفتن لیکن تو دربن کار مصابستی و مأجور

💡 گیرم که برآنچه کرد مأجور نگشت باری چو مطیع بود مأخوذ چراست

💡 از میدان صبر میدان جهاد زاید. و جهاد باز کوشیدنست با نفس و با دیو و با دشمن. قوله تعالی: «و جاهدوا فی اللّه حق جهاده». و جهاد را سه رکنست: با دشمن بتیغ، و با نفس بقهر، و با دیو بصبر. مجاهدان بتیغ سه‌اند: کوشنده مأجور، و خسته مغفور، و کشته شهید. و مجاهدان با نفس سه‌اند: یکی می‌کوشد او از ابرار است، و یکی می‌یاود او از اوتادست، و سیم بازرسته او از ابدالست. و مجاهدان با دیو سه‌اند: یکی بعلم مشغول او از مقربانست، و یکی بعبادت مشغول او از صدیقانست، و یکی بزهد مشغول او از اولیایانست.

💡 کسی را کش بود دولت مساعد بهر کاری بود محمود و مأجور

💡 گر چنینی، هر کتابی را بخوان عاقبت، مأجوری خود را بدان

💡 مرو مرو که ازین ره نمی رسی بثواب مکن مکن که ندارد چنین عمل مأجور