ظرفی درپوش‌دار است که به‌طور خاص برای نگهداری و پذیرایی قند حبه‌ای طراحی شده است. این ظرف، که جزء جدایی‌ناپذیر مراسم چای و قهوه در فرهنگ ایرانی محسوب می‌شود، نقشی کلیدی در تسهیل پذیرایی از مهمانان ایفا می‌کند. این واژه ریشه‌ای هندی دارد و نشان‌دهنده تأثیرات فرهنگی و تجاری دیرینه میان ایران و شبه‌قاره هند است. این ظرف با طرح‌ها و جنس‌های متنوع، از سفال و سرامیک گرفته تا فلزات گران‌بها، همواره بازتاب‌دهنده ذوق هنری و سلیقه ایرانی بوده است.
تاریخچه قندان به دوران کهن بازمی‌گردد. کشف یک قندان با قدمت تقریبی دو هزار سال در منطقه آذربایجان ایران، که متعلق به دوره اشکانیان است، گواهی بر این مدعاست. این یافته باستان‌شناسی نشان می‌دهد که استفاده از ظروف مخصوص برای نگهداری قند، سابقه‌ای طولانی در تمدن ایران دارد و این رسم از دیرباز بخشی از آداب معاشرت و پذیرایی در ایران باستان بوده است. این قندان‌ها که احتمالاً از جنس سفال یا فلزات رایج آن دوره ساخته شده‌اند، دیدگاه ما را نسبت به ظرافت‌های زندگی روزمره و هنرهای کاربردی در دوران اشکانیان غنی‌تر می‌سازند.
