قلیچ واژه‌ای است که ریشه در زبان ترکی دارد و به نوعی شمشیر تک لبه با خمیدگی متوسط اشاره می‌کند. این سلاح در تاریخ‌های مختلف، از جمله در دوران امپراتوری سلجوقی، تیموری، سلطنت مملوک و عثمانی، به کار گرفته شده است. همچنین قلیچ‌ها در میان دیگر خاقانات ترک در مناطق استپی اوراسیا و ترکستان نیز مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این نوع شمشیرها به عنوان نتیجه‌ای از پیشرفت شمشیرهای قبلی ترکی مغولی شناخته می‌شوند که در سرزمین‌های تحت تأثیر فرهنگ ترک به وجود آمده‌اند.
قلیچ‌ها فقط از لحاظ طراحی منحصر به فرد نیستند، بلکه به عنوان نماد قدرت و توانمندی‌های جنگی در میان جنگجویان آن زمان نیز شناخته می‌شوند. طراحی خاص این شمشیرها به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در نبردهای نزدیک به طور مؤثری عمل کنند و در عین حال، ظرافت و زیبایی خاصی را به نمایش بگذارند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که قلیچ نه تنها یک سلاح، بلکه یک نماد فرهنگی و تاریخی مهم نیز به حساب آید.
