فرخ دیم که به معنای چهره‌ای زیبا، خوش‌سیما و نیکوست، تصویری دلنشین از معشوق یا فرد مورد احترام ارائه می‌دهد. این عبارت نه تنها به زیبایی ظاهری اشاره دارد، بلکه نیک‌خویی، سعادت و خوش‌اقبالی را نیز در خود نهفته است. شاعر با تکرار واژه باز بر شدت تمنای خود برای این دیدار مجدد تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که دوری و فراق، دل او را بی‌قرار ساخته است.
تعبیر همایون لقا در این بیت، فراتر از یک دیدار ساده است؛ این واژه به دیداری مبارک و خجسته اشاره دارد که سرشار از یمن و برکت است. چنین دیداری می‌تواند تحولات مثبتی را در زندگی فرد به ارمغان آورد و حال روحی او را دگرگون سازد. همایون لقا به معنای رویی است که دیدنش سعادت و کامیابی را به همراه دارد و حاکی از آن است که این شخصیت، تأثیری عمیق و مثبت بر زندگی شاعر یا گوینده داشته است. از این رو، آرزوی باز دیدن چنین چهره‌ای، نه فقط از سر دلتنگی، بلکه از سر امید به تکرار آن لحظات مبارک و سودمند است.
