واژه فداکاری از ترکیب دو بخش «فدا» و «کاری» تشکیل شده است. «فدا» در زبان عربی به معنای ایثار، قربانی کردن و گذشتن از چیزی برای هدفی بزرگ‌تر یا برای دیگران است. این کلمه ریشه در مفاهیمی مانند از خود گذشتگی و فدا شدن دارد که بیانگر عمل فدا کردن خود یا چیزی متعلق به خود برای منفعت دیگران یا هدفی والا است. بخش «کاری» نیز به معنای انجام دادن یک عمل یا فعالیت است. بنابراین، فداکاری به معنای عملی است که فرد در آن از چیزی که برای خودش ارزشمند است می‌گذرد و آن را قربانی می‌کند تا منفعتی برای دیگری یا هدفی والا به دست آید.
در مفهوم گسترده‌تر، فداکاری به عمل یا رفتاری گفته می‌شود که در آن فرد خود را در معرض خطر، سختی یا آسیب قرار می‌دهد یا بخشی از داشته‌های خود را (مانند وقت، انرژی، مال، آسایش و حتی جان) صرف دیگران می‌کند بدون اینکه انتظار بازگشت یا سود شخصی داشته باشد. این ویژگی در شخصیت انسان‌ها به عنوان یکی از بالاترین صفات اخلاقی شناخته می‌شود و نشان‌دهنده بزرگی روح، مهربانی و مسئولیت‌پذیری فرد نسبت به جامعه و اطرافیان است.
