اسم عطیه به معنای بخشش و هدیه‌ای است که به کسی داده می‌شود. در لغت‌نامه دهخدا، عطیت به عنوان یک عمل خیرخواهانه معرفی شده که نشان‌دهنده محبت و سخاوت است. همچنین در فرهنگ فارسی معین، عطیه به عنوان فیض و بخشش الهی تفسیر شده که می‌تواند از جانب خداوند یا از طرف یک شخصیت بزرگ به فردی دیگر منتقل شود. این اسم با معنای عمیق خود، نشان‌دهنده نعمت‌ها و انعام‌هایی است که در زندگی به ما داده می‌شود و بر این نکته تأکید می‌کند که هر بخشش، چه کوچک و چه بزرگ، می‌تواند تأثیر شگرفی بر زندگی افراد داشته باشد. به همین دلیل، نام عطیه به عنوان یک نماد از محبت و سخاوت الهی در نظر گرفته می‌شود و حامل پیام امید و برکت است.
عطیه
لغت نامه دهخدا
عطیه. [ ع َ طی ی َ ] ( ع اِ ) عطیة. عطیت. جایزه. انعام. بخشش: و برخوردار گردانادامیرالمؤمنین را از تو و از آن نعمت بزرگ و عطیه وافر و موهبت نفیس که ترا داد. ( تاریخ بیهقی ص 307 ). رحمت و برکتهای ایزدی و برکت بنده اش امیرالمؤمنین به تو باد و به آن نعمت بزرگ و عطیه کلان... که تو داری. ( تاریخ بیهقی ص 314 ).
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - چیزی که به کسی عطا کنند بخشش. یا عطیت الهی. بخشش خداوندی فیض الهی. ۲ - بخشی که جهت تعیین عمر مولود به هر کوکب دهند. عطیت به حسب بودن کدخدا در وتد و مایل وتد یا زایل وتد قسمت می شود به: عطیت بزرگ و میانه و خرد. عطیت اصلا برای استخراج مدت عمر و مولود است مثلا عطیت بزرگ شمس ۱۲٠ سال است. جمع عطیات عطایا.
مشهور به عمرینی قاری قرن دوازدهم هجری
فرهنگ اسم ها
معنی: آنچه از سوی خداوند یا از طرف شخصی بزرگ به کسی بخشیده شود، انعام، بخشش
جملاتی از کلمه عطیه
انواع خطا گرچه خدا می‌بخشد هر اسم عطیه‌ای جدا می‌بخشد
اندبار از تو و دیوانه عطیه کل و کور کلتر و کورتر و غرتر و دیوانه‌تریم