شفاخانه

نیک بیمار فراقیم و ز پای افتاده از شفاخانه تو شربت بیماران ده

نسخه شعر تر آرم به شفاخانه لعلت که به یک خنده دوای دل بیمار من آیی

از شفاخانه احسان تر از بهر نجات خستگان را طمع مرهم و امید دواست

بشفاخانه لعل تو رسید ار چه و لیک دل ز چشمت اثری داشت که بیمار بماند

از شفاخانه درد است سخنهای کمال درد دارید ازاینجا سخنی آموزید