سزاواری

سزاواری به معنای شایستگی، لیاقت و استحقاق داشتن برای چیزی است. وقتی گفته می‌شود کسی سزاوار چیزی است، منظور این است که آن فرد به دلیل ویژگی‌ها، رفتارها، اخلاق یا شرایط خاصی که دارد، شایسته و لایق دریافت آن چیز بوده و آن را به حق دارد.

مفهوم سزاواری

سزاوار بودن یعنی داشتن ویژگی‌ها و شرایطی که باعث می‌شود فرد یا چیزی مستحق دریافت پاداش، احترام، جایزه، تقدیر، یا حتی مجازات باشد. به عبارت دیگر، سزاواری نشان‌دهنده تعادل میان رفتار، کردار و نتیجه‌ای است که فرد دریافت می‌کند. اگر کسی کار خوبی انجام دهد، سزاوار تحسین، تشویق یا پاداش است و اگر اشتباهی مرتکب شود، ممکن است سزاوار تذکر، تنبیه یا مجازات باشد.

لغت نامه دهخدا

سزاواری. [ س ِ / س َ ] ( حامص مرکب ) شایستگی و لیاقت و قابلیت. ( ناظم الاطباء ). قابلیت. اهلیت. صلاحیت. لیاقت:
مگر با سزاواری و خرمی
کجا روم را زو نیاید کمی.فردوسی.این عروس خاطر بنده که صد گنج گهر
از سزاواری بر او پیرایه و زیور سزد.سوزنی.|| فضیلت و بزرگواری. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

شایستگی و لیاقت و قابلیت. قابلیت اهلیت. صلاحیت. لیاقت. یا فضیلت و بزرگواری.

ویکی واژه

merito

جملاتی از کلمه سزاواری

اگر بفضل کسی ملک را سزاوار است تو ملک هفت جهان را چنان سزاواری
کنم نگارش نعتت شها و می دانم که نیست در خور مدح توام سزاواری
سر او سلامت که دارد ز رفعت سزاواری فر تاج کیانی