در سال ۲۰۰۷، از تاکاهیرو درخواست شد که یک اثر مانگا برای مجله اسکوئر انیکس خلق کند. ایده اصلی آن «یک گروه متشکل از زنان آدم‌کش، به سرکردگی پسری بود که به وسیله آن‌ها اسیر شده و مجبور بود برای آن‌ها کار کند». پس از آن که ویراستار ایده او را تأیید کرد، او به ترتیب بندی آن اقدام نمود تا زمانی که شرکتش تثبیت شد و دو عنوان دیگر را منتشر کرد، که در طی آن وی شخصیت‌ها، داستان و جهان آن را توسعه داده بود.
با اعلام شش اصل نخست انقلاب شاه و مردم و اعلام دو اصل اصلاحات ارضی و اصل پنجم آن یا اصلاح قانون انتخابات کشور برای دادن حق رای به همه ایرانیان در شرایط حقوقی و اجتماعی و سیاسی برابر، اسلامگرایان که آزادی زنان ایران و اصلاحات ارضی اصول را خلاف اسلام می‌دانستند. خمینی این رفراندوم را عملی علیه الله و کاری اشتباه و جرم اعلام کرد. از مهرماه ۱۳۴۱ تنش ایران را به سرکردگی خمینی فرا گرفت تا اینکه در ۱۴ خرداد ۱۳۴۲ خمینی در یک سخنرانی، مردم را به شورش خواند.
در سال ۷۷۳ میلادی یا ۱۵۶ هجری قمری، مردی (بنام کنکاه) از هندوستان به دربار خلیفه منصور آمد که به محاسبات کتاب سند هند (سدهانت) وارد بود. خلیفه به گروهی به سرکردگی ابراهیم فزاری دستور داد، کتاب را به عربی برگردانند. بعدها خوارزمی دوباره این اثر را تصحیح کرد. و کتاب حساب الهند را در ۸۲۵ میلادی نوشت و الکندی مستقلاً کتاب فی استعمال اعداد الهندی را در ۸۳۰ میلادی نوشت. دو قرن بعد کوشیار گیلانی، کتاب فی اصول حساب الهند را نوشت.
در سال ۷۷۳ م یا ۱۵۶ هجری مردی از هندوستان (بنام کنکاه) از هندوستان به دربار خلیفه منصور آمد که به محاسبات کتاب سند هند وارد بود. خلیفه به گروهی به سرکردگی ابراهیم فزاری دستور داد کتاب را به عربی برگردانند. بعدها خوارزمی دوباره این اثر را تصحیح کرد.
هنگامی که از سوی محمدعلی‌شاه فرمانروای گیلان بود مجاهدین به سرکردگی «معزالسلطان سردار محیی» آقابالاخان را که در باغ مدیریه رشت میهمان بود با چند گلوله از پای درآوردند و آشکار نشد که جسد او را در کجا دفن نمودند. این رویداد در روز اول انقلاب گیلان در محرم ۱۳۲۷ ه.ق رخ داده‌است.
آقامحمد خان قاجار، تعدادی از مردم آن را کور کرد. وی یک هزار تن از جوانان تنومند این استان را به سرکردگی مرتضی‌قلی‌خان کرمانی به تهران فرستاد و پس از آن به میاندوآب و سراب و برخی نقاط دیگر آذربایجان تبعید کرد. این کرمانیان پس از چند نسل در جمعیت این شهرها حل شدند ولی در میاندوآب تا مدتی پیش محله‌هایی به نام محله کرمانی‌ها، سیرجانی‌ها، زرند، راه‌بُر و لک‌ها وجود داشت.
