سرمایه

سرمایه. [ س َ رِ / س َرْ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) معروف است ولی در مایه و سرمایه فرق است و مایه رأس المال و آن سود که حاصل آید اگر خرج نکنند بر مایه سرمایه شود و آن را سوزیان نیز گویند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا )

(سَ یَ یا یِ ) (اِمر. ) ۱ - مال، دارایی. ۲ - دارایی خواه مادی یا معنوی. ۳ - مالی که عواید پولی به دست دهد.

۱. (اقتصاد ) پول یا کالایی که اساس کسب و تجارت قرار بدهند.
۲. (اقتصاد ) پولی که در اصل به بهای چیزی داده شده که هرگاه بیشتر از آن فروخته شود، مبلغ اضافی سود خواهد بود.
۳. دارایی و ثروت و آنچه کسی از نقد و جنس دارد.
۴. [مجاز] اصل و مایۀ چیزی.

۱ - پول یا متاعی که آنرا اساس کسب و بازرگانی قرار دهند. ۲ - مال تمول ثروت. ۳ - قابلیت استطاعت. ۴ - مبدا اصل.

سرمایه (فیلم). سرمایه ( فرانسوی: Le Capital ) فیلمی در ژانر درام به کارگردانی کوستا گاوراس است که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به گابریل بیرن، گاد الماله، جان وارنابی و سلین سلت اشاره کرد.

سرمایه (اقتصاد). سرمایه (اقتصاد)(capital)
در اقتصاد، ذخیرۀ کالاهای استفاده شدنی در تولید سایر کالاها. سرمایۀ مالیعبارت است از ثروت انباشته شده یا موروثی در شکل دارایی، نظیر سهام، مِلک، سپرده های بانکی. سرمایۀ ثابت، بادوام است؛ مانند کارخانه ها، ساختمان دفاتر، تأسیسات، و ماشین آلات. سرمایۀ در گردشسرمایه ای است که به سرعت مصرف می شود؛ مانند مواد اولیه، قطعات و موجودی کالاهای تمام شدۀآماده برای فروش. سرمایۀ خصوصی معمولاً در مالکیت افراد و مؤسسات بازرگانی خصوصی است. سرمایۀ عمومیمعمولاً در مالکیت دولت قرار دارد و زیربنای اقتصاد است؛ نظیر جاده ها، پل ها، مدارس، و بیمارستان ها. سرمایه گذاری، فرآیند افزایش ذخیرۀ سرمایۀ یک ملت یا یک فعالیت اقتصادی است.
سرمایه (کتاب). (یا: کاپیتال) مهم ترین و تأثیرگذارترین اثر انتقادی کارل مارکس، به زبان آلمانی، مشتمل بر سه کتاب. کتاب نخست با عنوان «بسط تولید سرمایه» شناخته شده ترین و مهم ترین بخش سرمایه است. کتاب نخست تنها بخشی از سرمایه است که مارکس خود آن را نوشته است. کتاب های دوم و سوم به ترتیب با عنوان های «فرآیند گردش سرمایه» و «فرآیند کلی تولید سرمایه داری» در واقع حاصل کار انگلس بر روی یادداشت ها و دست نوشته های مارکس است که پس از مرگ او (۱۸۸۳) به چاپ رسید. طبق نظر مارکس در کتاب نخست، ارزش واقعی هر کالا در کار اجتماعی نهفته در آن است که کارگران آن را تولید می کنند. اما در جامعۀ سرمایه داری کالا تبدیل به شیء می شود و پول است که انسان ها (پرولترها) و کار آنان (تولید کالا) را می خَرَد. این فرآیند ارزشی اضافی تولید می کند که توسط سرمایه دار به سرمایۀ جدیدی تبدیل می شود و بدین ترتیب انباشت سرمایه به وجود می آید و به تمرکز سرمایه می انجامد. این انباشت خود حاصل مصادرۀ مالکیت خصوصی ناشی از کار است و سرانجام تشکل توده ها و مخالفت و شورش آنان را درپی دارد. کتاب دوم توصیف جزئی نگرانۀ شیوۀ عملکرد بازار است. مارکس در کتاب سوم می گوید که سودهای متفاوت در زمان فروش کالا برابر می شوند؛ زیرا سرمایه نه سودِ تولید ویژۀ خود، بلکه بخشی از سرمایۀ عمومی را به چنگ می آورد. این اثر که به بیشتر زبان ها نیز ترجمه شده، قضاوت ها و انتقادهای متفاوتی در پی داشته است.

💡 دل رفت به بازار که تا عشوه فروشد سودش غم عشق آمد و سرمایه زیان کرد

💡 داد سودای دل‌اندوزی سر زلف تو بر باد سرو من آزاده را نبود سر سرمایه‌داری

💡 هر کس که بعهد دوستی پایه نداشت در دست برای سود سرمایه نداشت

💡 طلب سرمایهٔ عشقی به درس لهو کمتر رو مبادا طفل خواهش را هوس پرور کند بازی