واژه عربی رَهْوَ دارای معانی گوناگونی است که عمدتاً حول محور گشودگی، گستردگی و آرامش می‌چرخد. یکی از اصلی‌ترین معانی آن در زبان عربی، به معنای گشاده شدن میان دو پای شخص است. این مفهوم گشایش فیزیکی را می‌توان به معنای اتخاذ وضعیتی باز یا گسترده در نظر گرفت. همچنین، در مورد پرندگان، این واژه به گسترش بال‌ها توسط مرغ اشاره دارد؛ عملی که معمولاً پیش از پرواز یا برای استراحت و آرمیدن انجام می‌پذیرد. این معانی که در منابعی چون ناظم‌الاطبا، اقرب‌الموارد، منتهی‌الارب و آنندراج ذکر شده‌اند، بنیاد لغوی این کلمه را تشکیل می‌دهند.
معانی رَهْوَ تنها به امور محسوس و ملموس محدود نمی‌شود، بلکه در مورد پدیده‌های طبیعی نیز به کار رفته است. یکی از کاربردهای مهم آن به آرام گرفتن یا ساکن شدن دریا اشاره دارد؛ حالتی که در آن تلاطم و حرکت شدید موج‌ها فروکش کرده و دریا به آرامش می‌رسد. علاوه بر این، این واژه به نوعی خاص از حرکت نیز اطلاق می‌گردد؛ به معنای سیر کردن به آرامی و نرمی یا رفتن با رفق و مدارا. این مفهوم دوم، بر حرکت سنجیده و بدون عجله تأکید دارد که نقطه مقابل شتاب و تندی است.
