اوباش

اوباش. [ اَ ] ( ع اِ ) ناکسان. ( از مهذب الاسماء ). ج ِ وَبش مثل اوشاب و گویند جمع قلب شده از بوش است. ( از منتهی الارب ). مردم عامی هیچ نفهمیده بی سر و پا و جلف و به سرخود و متعصب. ( برهان )( از هفت قلزم ). مردم مختلف [ مختلط ] درهم آمیخته ومردم فرومایه و ناکس و در عرف عام به معنی مرد بی باک رند و این جمع بَوش است که بطریق قلب حروف واقع شده «واو» را بر «باء» مقدم کردند. فارسیان بجای مفرد استعمال کنند. ( غیاث اللغات از صراح و لطایف و منتخب و شرح گلستان ) ( آنندراج ). ج ِ وشب و کلمه اوباش قلب اوشاب است و اوشاب بقول جوالیقی از کلمه آشوب فارسی آمده است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). مردم عامی و نافهم و بی سروپا و جلف و سرخود و متعصب. بعضی از علما این لغت را تازی میدانند. ( ناظم الاطباء )