ابوریحان

ابوریحان یک نام عربی و اسلامی است که به ابوریحان بیرونی، دانشمند و فیلسوف بزرگ ایرانی قرن چهارم هجری (دهم میلادی) اشاره دارد. وی یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان و محققان ایرانی است که در زمینه‌های مختلفی از جمله ریاضیات، نجوم، جغرافیا و تاریخ شناخته شده است. او آثار زیادی از خود به جا گذاشته و به دلیل تحقیقات دقیق و روش علمی‌اش، در تاریخ علم و دانش شهرت دارد. نام او به عنوان نماد علم و دانش در جهان اسلام شناخته می‌شود. نام ابوریحان به عنوان یک اسم پسرانه، به والدین این امید را می‌دهد که فرزندشان انسانی با ویژگی‌های مثبت، دانشمند و تأثیرگذار باشد. همچنین، این نام به تاریخ و فرهنگ غنی ایران و شخصیت‌های بزرگ علمی آن نیز اشاره دارد.

تصویر معنی ابوریحان

لغت نامه دهخدا

ابوریحان. [ اَ رَ ] ( اِخ ) بیرونی. محمدبن احمد خوارزمی بیرونی. از اجله مهندسین و بزرگان علوم ریاضی. او یکی از نوادر دُهاةِ اعصار و نمونه کامل ذکاء و فطنت و شدت عمل ایرانی است. مولد او در بیرون خوارزم بوده و چنانکه یاقوت در معجم الادبا آرد بیرون کلمه فارسی است به معنی خارج و برّ و گوید از بعض فضلا پرسیدم او گمان برد که چون توقف او در مولد خود خوارزم مدتی قلیل بوده و غربت او از موطن خویش دیر کشیده او را از این جهت غریب و بیرونی گفته اند و من گمان میکنم که او از اهل رستاق خوارزم باشد و از این رو به بیرونی یعنی بیرون خوارزم خوانده شده است و باز گوید محمدبن محمود نیشابوری ذکر او آورده و گوید: له فی الریاضیات السبق الذی لم یشق المحضرون غباره و لم یلحق المضمرون المجیدون مضماره و قد جعل اﷲ الاقسام الاربعة له ارضاً خاشعة سمت له لواقح مزنها و اهتزت به یوانع نبتها فکم مجموع له علی روض النجوم ظله و یرفرف علی کبد السماء طَله ُ.شهرزوری گوید آنگاه که بیرونی قانون مسعودی را تصنیف کرد سلطان او را پیلواری سیم جائزه فرستاد و وی آن مال بخزانه بازگردانید و گفت من از آن بی نیازم چه عمری در قناعت گذرانده ام و دیگر بار مرا ترک خوی و عادت سزاوار نیست و باز گوید دست و چشم و فکر او هیچگاه از عمل بازنماند و دائم در کار بود مگر به روز نوروز و مهرگان یا برای تهیه احتیاجات معاش. او گندم گون و بطین بود و محاسنی انبوه داشت و مصنفات او بار اشتری است. و ابن ابی اصیبعه او را از اهل بیرون سند گفته و این اشتباهی است چه آنکه در سند است نیرون با نون است نه بیرون با باء و آن را نیرون کوت و حیدرآباد سند گویند. و فقیه ابوالحسن علی بن عیسی الولوالجی گوید آنگاه که نفس در سینه او بشماره افتاده بود بربالین وی حاضر آمدم در آن حال از من پرسید حساب جدات فاسده را که وقتی مرا گفتی بازگوی که چگونه بود. گفتم اکنون چه جای این سؤال است. گفت ای مرد کدام یک از این دو امر بهتر؟ این مسئله بدانم و بمیرم یا نادانسته و جاهل درگذرم ؟ و من آن مسئله بازگفتم و فراگرفت و از نزد وی بازگشتم و هنوز قسمتی از راه نپیموده بودم که شیون از خانه او برخاست. نباهت قدر و جلالت خطر وی نزد ملوک بدان حد بود که شمس المعالی قابوس بن وشمگیر خواست تا تمامت امور مملکت بوی محول کند و فرمان او در هر کار مطاع باشد و وی سر باززد. و او روزگاری دراز بدربار مأمون خوارزمشاه پیوست و هفت سال مقیم بود و نزد خوارزمشاه او را جلال و مکانتی عظیم بود چنانکه خود ابوریحان حکایت کند که خوارزمشاه روزی بر پشت مرکب جامی چند پیموده بود و بفرمود تا مرا از حجره بخواندند من دیرترک رسیدم پس عنان بجانب من گردانید و قصد فرود آمدن کرد و من از حجره بیرون شدم و او را سوگندان گران دادم تا بزیر نیاید و خوارزمشاه بدین بیت تمثل کرد:

فرهنگ فارسی

بیرونی از اجله مهندسین و بزرگان علوم ریاضی او از نوادر دهاه اعصار بود

فرهنگ اسم ها

اسم: ابوریحان (پسر) (عربی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: abu-reyhan) (فارسی: ابوریحان) (انگلیسی: abu-reyhan)
معنی: نام ریاضیدان و فیلسوف ایرانی در قرن چهارم و پنجم، ابوریحان بیرونی

ویکی واژه

نام یا لقب یکی از دانشمندان مشهور ایرانی از سده ۳۶۲ تا ۴۴۲ هجری قمری، معروف به ابوریحان محمدبن بیرونی. ابوریحان ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش یا کلمه اَبو - رَی - حان قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی آن شجاعت و دلیری در مقابل بی‌منطقی بوده است.

جملاتی از کلمه ابوریحان

چون گشاید کتب دانش و آید بسخن بوعلی سینا یا خواجه ابوریحانست

زاخائو توجه ویژه بر زبان سریانی و دیگر گویش‌های آرامی داشت. او در زمینهٔ ابوریحان بیرونی کارشناس برجسته‌ای بود؛ در ۱۹۲۳ ترجمه آثارالباقیه به‌همراه شرح‌حال جامعی از بیرونی را در لایپزیگ منتشر ساخت. وی در ۱۹۲۵ ترجمهٔ کتاب‌الهند بیرونی را، که در آن جزئیاتی چون اعداد هندی را شرح داده، به چاپ رساند. او همچنین در زمینه تاریخ ریاضیات مقاله ای درباره مسئله شطرنج از دید جبری در نزد بیرونی نوشته است.

گزارش محتوای نامناسب