جدول تناوبی عناصر شیمیایی یا جدول مَندَلیُف، آرایشی جدولی‌گونه از عناصر شیمیایی بر اساس عدد اتمی، آرایش الکترونی و ویژگی‌های شیمیایی آن‌ها است. در این جدول، عناصر به‌ترتیب افزایش عدد اتمی (تعداد پروتون‌ها) چیده شده‌اند. شکل استاندارد جدول دارای ابعاد ۱۸ در ۷ است که در آن عناصر اصلی در بخش مرکزی و دو ردیف عناصر در بخش پایینی قرار گرفته‌اند. این ساختار را می‌توان به چهار بلوک مستطیلی شامل بلوک‌های اس (چپ)، پی (راست)، دی (مرکز شامل فلزات واسطه) و اف (پایین شامل فلزات واسطه داخلی) تقسیم‌بندی کرد. ردیف‌های جدول دوره و ستون‌های آن گروه نامیده می‌شوند و برخی گروه‌ها نام‌های ویژه‌ای مانند هالوژن‌ها یا گازهای نجیب دارند. هدف اصلی از طراحی این جدول، تسهیل مطالعه و پیش‌بینی رفتار شیمیایی عناصر است.
اگرچه پیش‌از دیمیتری مندلیف نیز تلاش‌هایی برای دسته‌بندی عناصر صورت گرفته بود، اما نخستین جدول تناوبی به شکل گسترده و نظام‌مند توسط وی در سال ۱۸۶۹ ارائه شد. مندلیف با مرتب‌کردن عناصر شناخته‌شده، نه‌تنها نظم دوره‌ای ویژگی‌ها را نمایش داد، بلکه وجود و برخی خصوصیات عناصر کشف‌نشده را نیز پیش‌بینی و جایگاه آن‌ها را در جدول خالی گذاشت. با پیشرفت علوم شیمی و کشف عناصر جدید، این جایگاه‌ها پر شد و ساختار جدول تکامل یافت.
تاکنون همه‌ی عناصر از عدد اتمی ۱ (هیدروژن) تا ۱۱۸ (اوگانسون) یا در طبیعت شناسایی شده‌اند یا در آزمایشگاه ساخته شده‌اند. پژوهش‌های کنونی بر روی سنتز عناصر فراتر از اوگانسون و همچنین بررسی ایزوتوپ‌های پرتوزای مصنوعی متمرکز است. این تلاش‌ها این پرسش بنیادی را پیش رو دارد که افزوده شدن عناصر جدید چگونه می‌تواند ساختار و درک کنونی از جدول تناوبی را متحول کند.
