آرایش الکترونی که با نام‌های پیکربندی الکترونی یا چینش الکترونی نیز شناخته می‌شود، یک مفهوم بنیادی در شیمی و فیزیک اتمی است. این مفهوم به چگونگی توزیع الکترون‌های یک اتم یا مولکول در اوربیتال‌های اتمی پیرامون هسته اشاره دارد. اساس آرایش الکترونی بر پایۀ اصول مکانیک کوانتومی استوار است که طبق آن، الکترون‌ها در سطوح انرژی گسسته‌ای به نام لایه‌های الکترونی (K, L, M و ...) و زیرلایه‌های مختلف (مانند s, p, d, f) قرار می‌گیرند. شناخت دقیق این آرایش، کلید درک رفتار اتم‌ها و پیش‌بینی خواص شیمیایی آن‌ها است.
الگوهای حاکم بر آن توسط اصول و قواعد مشخصی تعیین می‌شوند. مهم‌ترین این اصول عبارت‌اند از اصل آفبا که ترتیب پر شدن اوربیتال‌ها را از سطح انرژی پایین‌تر به بالاتر مشخص می‌کند، اصل طرد پائولی که مطابق آن حداکثر دو الکترون با اسپین مخالف می‌توانند یک اوربیتال را اشغال کنند، و قاعدۀ هوند که بیان می‌دارد در اوربیتال‌های هم‌انرژی، الکترون‌ها ترجیح می‌دهند تا حد امکان در اوربیتال‌های جداگانه و با اسپین موازی قرار گیرند. این قوانین در کنار یکدیگر، الگویی منظم و قابل پیش‌بینی برای چینش الکترون‌ها حول هسته ایجاد می‌کنند.
اهمیت مطالعۀ آرایش الکترونی در آن است که این آرایش، مستقیماً مسئول تعیین همۀ خواص شیمیایی و بسیاری از خواص فیزیکی یک عنصر است. برای نمونه، تعداد الکترون‌های موجود در آخرین لایه، نحوۀ پیوند شیمیایی اتم با دیگر اتم‌ها، انرژی یونش، الکترونگاتیوی، خاصیت فلزی یا نافلزی و رفتار مغناطیسی عنصر را مشخص می‌کند. در نتیجه، آرایش الکترونی نه تنها به عنوان شناسۀ منحصربه‌فرد هر عنصر عمل می‌کند، بلکه مبنای علمی برای توجیه تناوبی بودن خواص عناصر در جدول تناوبی مدرن به شمار می‌رود.
