ضلعی که مقابل حیاط قرار گرفته مانند نمای کاخی ساخته شدهاست. طرح این بنا در هنر شرق بیگانه به نظر میرسد و بیشتر رنسانس را به خاطر میآورد. لیکن جزئیات یعنی کاشیکاری، طرحها، قاب، پنجرهها، مقرنسکاریها، آجرکاریها که با فاصله و بندهای وسیعتری انجام گرفته هنر خالص شرقی است.
هنر آجرکاری اصفهان در گذر زمان نه تنها از بین نرفته، بلکه با نوآوری و خلاقیت هنرمندان امروزی، جلوهای تازه یافته است. در حال حاضر، کارگاههای متعددی در این شهر وجود دارند که به تولید انواع آجرهای سنتی و مدرن میپردازند و هنرمندان با استفاده از این آجرها، آثار بدیع و چشمنوازی خلق میکنند.
سقف داخلی طاق نمای میانی دارای تزیینات آجرکاری همراه با رسم بندی و استفاده از پا باریکهای تزیینی است که با کاشی آرایش بیشتری یافتهاست.
نمای بیرون این بنا آجرکاریست و بلندی دیوارهای کنگرهدار ۱۲ متر است که در هر گوشه یک برج ۱۴ متری برپا شده. در قسمت لبههای دیوار جان پناههای بسیار مناسبی جهت دیدهبانی و تیراندازی به هنگام جنگ ساخته شدهاست. ظاهر بنا حتی در محوطهٔ داخلی تزیین زیادی ندارد و تنها به نمای داخلی اتاقها محدود میشود.
اشتوکن که از دهکدهای کوچک در شمال هانوفر در یک شکل خطی ایجاد شدهاست، در سال ۱۹۰۷ به هانوفر ملحق شد. در طول جنگ هفت ساله اشتوکن در سال ۱۷۵۷ توسط نیروهای فرانسوی اشغال شد. تا ۲۰ ام برای قرنها این مکان زیر کشت کشاورزی بود. به استثنای آجرکاری که در سال ۱۸۹۰ مستقر شد، هیچ صنعتی وجود نداشت.
در ساخت این آرامگاه از معماری شیوه رازی الگوبرداری شده و آجرکاری آن پیچیدگی بسیار زیبایی دارد. بنا یک چهارگوش ۱۰ در ۱۰ متر است و دارای گنبد نیمکرهای که در چهار بخش آن چهار بنای کوچک ساخته شدهاست. گنبد بر فراز اتاق چهار گوشی به کمک کنج استوار شده که قابل مقایسه با شیوه گنبدسازی در دوره اشکانی و ساسانی است و سبک آن شباهت زیادی به آتشکدههای ساسانی دارد.
