افق

[ویکی فقه] افق به اطراف و کناره های آسمان می گویند و از آن در باب های صلاة و صوم سخن رفته است.
۱)وقت نماز صبح، طلوع فجر صادق است و علامت آن، پراکنده شدن سفیدی صبح در پهنای افق است. ۲)ملاک غروب شرعی از نظر کسانی که آن را پنهان شدن قرص خورشید می دانند، پنهان شدن خورشید در افق است به شرط آن که چیزی همچون ابر، کوه، تاریکی و مانند آن مانع دیده شدن خورشید نباشد. ۳)دیدن هلال در یکی از دو شهر هم افق، برای مردم شهر دیگر نیز کفایت می کند.۴)همچنین دیدن هلال در افق مکان های شرقی، برای مکان های غربی کفایت می کند، امّا به قول مشهور، دیدن آن در افق مکان های غربی، برای مکان های شرقی کفایت نمی کند. 
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از نثر طوبی(دائره المعارف لغات قرآن کریم) است
کناره آسمان. در اصطلاح نجوم دائره است میان قسمت مرئی و نامرئی آسمان؛ چنان که هر چه زیر افق باشد غروب کرده و هر چه بالای افق باشد طالع است، «وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ». (سوره تکویر، آیه 23) یعنی فرشته خدا را در کناره آسمان دید.
جمع افق آفاق است و گاه مراد از آن همه موجودات است که هر یک زیر افقی یعنی قسمتی از اقسام فلک جای دارند. «سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الْآفَاقِ وَفِی أَنفُسِهِمْ» زود است که آیات قدرت خود را در همه جا و در خود مردم به آنها بنمائیم. این آیه دلالت بر آن دارد که تتبع در علوم طبیعی و نجوم و تشریع مطلوب خداست به شرط آن که با نظر اعتبار و برای پی بردن به آثار قدرت پروردگار بخوانند.
افق در اصطلاح نجوم به اختلاف بلاد مختلف است چنان که دو جای زمین یک افق ندارند و این که عوام گویند افق شهری با شهر دیگر یکی است صحیح نیست گاه شهری با شهر دیگر متفق اند در طول یعنی نصف النهار آنها یکی است. وقتی در یک شهر ظهر شود در شهر دیگر نیز ظهر می شود مانند طهران و بهبهان تقریباً و گاه دو شهر در عرض یکی هستند یعنی در یک مدارند و روزهای تابستان یا زمستان آنها به اندازه یکدیگر است. مانند اصفهان و کربلا که ظهرشان با هم یک وقت نیست اما کوتاهی و بلندی روزها به اندازه یکدیگر است.
روزی که در اصفهان پنج بعد از ظهر غروب می شود در کربلا نیز پنج بعد از ظهر غروب می شود. پس دو شهر ممکن است در طول متحد باشند یا در عرض اما افقشان هرگز متحد نیست.
علامه ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی، واژه «افق».
[ویکی الکتاب] معنی أُفُقِ: خط فاصل بین زمین وآسمان
معنی ءَافَاقِ: افق ها
معنی هَوَیٰ: افتاد (وَﭐلنَّجْمِ إِذَا هَوَیٰ:سوگند به ستاره هنگامی که [برای غروب کردن درکرانه افق] افتد)
معنی عَارِضٌ: ابری که ناگهان بر کرانه افق پیدا گشته، و به تدریج همه آسمان را میپوشاند
معنی شَّفَقِ: سرخی و بالای آن زردی و روی آن سفیدی، که در کرانه افق در هنگام غروب خورشید پیدا میشود.
معنی فَجْرِ: سپیده دم (در اصل به معنی باز کردن وشکافتن است اگر صبح را فجر میگویند. برای این است که روشنی پرده ظلمت را پاره کرده به همه جا منتشر میشود.کلمه فجر دو مصداق دارد یکی فجر اول که آن را کاذب میگویند چون دوام ندارد، بعد از اندکی از بین میرود، و شکلش شک...
معنی تُصْعِدُونَ: به سمت کرانه های افق آنقدر دور شدید تا از نظر نهان شدید(مصدر باب افعال اصعاد که فعل مضارع تصعدون از آن گرفته شده، به معنای رفتن به طرف کرانه افق و از نظرها دور شدن است، به خلاف کلمه صعود که مصدر ثلاثی مجرد آن است، و به معنای بالا رفتن به نقطهای بل...
معنی مَشَارِقِ: مشرق ها - محلهای طلوع - مشرق و مغرب ها (مراد از مشرقین مشرق و مغرب است که در آن جانب مشرق غلبه داده شده یا اینکه چون زمین کروی است هرسمتی که نسبت به نقطه ای از کره زمین مغرب می باشد نسبت به قرینه ی مرکزی آن نقطه مشرق تلقی می شود از طرفی با همین فرض...
تکرار در قرآن: ۳(بار)
ناحیه. طرف. (قاموس نهایه، مفردات) یعنی او در ناحیه روشن دید، جمع آن آفاق است یعنی اطراف. نواحی آیات خود را در اطراف آسمانها و زمین و در وجودشان، به آنها حتماً می‏نمایانیم در نهج البلاغه خطبه 90 هست: «و ان الافاق قد اغامت» اطراف ابر آلوده شده است:
[ویکی فقه] افق (فقه). افق به اطراف و کناره هاى آسمان می گویند و از آن در باب هاى صلاة و صوم سخن رفته است.
۱)وقت نماز صبح، طلوع فجر صادق است و علامت آن، پراکنده شدن سفیدى صبح در پهناى افق است. 
شهید ثانی،مسالک الافهام،ج ۱، ص ۱۳۹. 
۱. ↑ شهید ثانی،مسالک الافهام،ج ۱، ص ۱۳۹. 
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج ۱، ص۶۲۷.