بادافراه

به نیم خدمت بخشد هزار پاداشن به صد گنه نگراید به نیم بادافراه

دوستان را ز تو همواره همین باد که هست عز بی خواری و پاداشن بی بادافراه

نکند کندی وقتی که کند پاداشن نکند تندی وقتی که دهد بادافراه

تا چوکردار ستوده نبود سیرت زشت تا چو پاداشن نیکو نبود بادافراه

زان غلام این‌ چو شنید اشک روان کرد برو کاه جرمم چه‌ که این گشت مرا بادافراه

شتاب گیرد و گرمی به وقت پاداشن صبور گردد و آهسته گاه بادافراه