آنتی‌اسیدها، در قلمرو شیمی، دسته‌ای از مواد هستند که با ماهیت اسیدی خود، خاصیت اسیدی را خنثی می‌کنند. این عمل خنثی‌سازی، پایه‌ی واکنش‌های شیمیایی است که در آن، یون‌های هیدروژن (H⁺) که عامل اصلی اسیدیته هستند، با گونه‌های بازی یا آمفوتریک واکنش داده و به نمک و آب تبدیل می‌شوند. این فرآیند، تعادل شیمیایی را بازیابی کرده و از اثرات مخرب اسیدها جلوگیری میکند.
در حوزه پزشکی، آنتی‌اسیدها نقش حیاتی در مدیریت اختلالات مرتبط با افزایش اسید معده ایفا می‌کنند. ترشح بیش از حد اسید معده، که معمولاً به دلیل عواملی چون استرس، رژیم غذایی نامناسب، یا برخی داروها رخ می‌دهد، می‌تواند منجر به علائمی ناخوشایند نظیر سوزش سر دل، رفلاکس اسید، و حتی آسیب به مخاط معده و مری گردد. آنتی‌اسیدهای دارویی با فرمولاسیون‌های گوناگون، از جمله شربت‌ها و قرص‌ها، به سرعت این اسید اضافی را در معده خنثی کرده و تسکین فوری را فراهم می‌آورند.
شیرمنیزی، که به عنوان یکی از آنتی‌اسیدهای رایج شناخته می‌شود، حاوی هیدروکسید منیزیم است. این ترکیب با اسید معده (عمدتاً اسید کلریدریک) واکنش داده و منیزیم کلرید و آب تولید میکند. سایر آنتی‌اسیدهای پرکاربرد شامل ترکیبات آلومینیوم، کلسیم کربنات، و سدیم بیکربنات می‌باشند که هر کدام با مکانیسم‌های مشابه، به کاهش اسیدیته معده کمک می‌کنند. انتخاب نوع آنتی‌اسید به شدت علائم، شدت بیماری، و توصیه‌های پزشک بستگی دارد.
