این عبارت زمانی به کار می‌رود که کسی به دشمنان دین لعنت می‌فرستد و شنوندگان در پاسخ میگویند: بیش باد. این عبارت در زبان فارسی به عنوان یک اصطلاح رایج شناخته نمی‌شود. اگر آن را به عنوان یک عبارت مستقل در نظر بگیریم، می‌توان آن را از دو واژه تشکیل داد. به تنهایی، این کلمه معنای خاصی ندارد و ممکن است به گفتار عامیانه یا اصطلاحات خاصی مرتبط باشد. باد به معنای جریان هواست و در متون ادبی و غیرادبی به کار می‌رود. همچنین، کلمات باید با فاصله مناسب از یکدیگر نوشته شوند. اگر این واژه به عنوان یک اصطلاح خاص مورد استفاده قرار گیرد، باید مشخص شود که در چه نوع متنی، اعم از ادبی، علمی یا محاوره‌ای، به کار می‌رود. در متون ادبی، این عبارت ممکن است به عنوان یک تصویرسازی شاعرانه یا نمادین به کار رود.
بش باد
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
(یا: سِه سِه بار، به نُه بار!، صورت ابدال یافتۀ «بیش باد و کم مباد!»، در تداول: «بشمار!») عبارت ندایی که شیعیان فارسی زبان بر زبان می آورند تا نفرینِ گوینده بر کافرِ غاصب افزون شود. سابقۀ تاریخی آن به روزگار شاه اسماعیل صفوی اول باز می گردد که به قصد مشروعیت بخشیدن به حکومت خود، فرمان داد تا گروهی به نام تَبرّائیان در کوی و برزن به راه بیفتند و دشمنان امام علی (ع) را لعن کنند و آن کس را که با شنیدن لعن و نفرین، در گفتن جملۀ «بیش باد و کم مباد!»، به صدای بلند، غفلت کند بی درنگ مجازات کنند. دامنۀ کاربرد این جمله امروزه گسترش یافته است و مثلاً چنین به کار می رود: «گوینده: بر یزید لعنت! ـ شنوندگان: بش باد!»
جملاتی از کلمه بش باد
میوزد از روی آبش باد صبح میفشاند روح قدسی آستین
از کف دوست گرفتیم بسی باده ناب لیک در لعل لبش باده نابی دگر است
به نور و تابش بادی همیشه چون خورشید به قدر و رتبت بادی چو گنبدوار
