بَسَال مصدری عربی و به معنای شجاع و دلیر گردیدن است. این واژه در منابع معتبر لغوی‌ای چون منتهی‌الارب، آنندراج، ناظم‌الاطباء و متن‌اللغة به‌صورتی یکسان ثبت و تأیید شده است. در کاربردهای زبانی، این مصدر به حالت‌های مختلف صرف می‌شود و بر کیفیت رزم‌آوری و نترسیدن در رویارویی با خطر دلالت دارد. بسالت، که از همین ریشه مشتق می‌گردد، به‌طور گسترده‌تری برای بیان مفهوم دلاوری و پایمردی در متون ادبی و تاریخی به‌کار رفته است. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر و بررسی دقیق‌تر شواهد و کاربردهای این واژه، می‌توان به مدخل بسالت در فرهنگ‌های نام‌برده مراجعه نمود. این ریشه زبانی، گویای مفهومی ارزشمند در حیطهٔ صفات اخلاقی و رفتاری است.
بسال
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
جمله سازی با بسال
چون سلامان کوه آتش برفروخت واندر او ابسال را چون خس بسوخت
متولد بسال ۹۰۶ میلادی در شهر عسکر مکرم و متوفی بسال ۹۹۳ میلادی می‌باشد.