بر اساس سیاست الگوسازی جمهوری اسلامی، جمهوری اسلامی ایران، که قرار است الهام بخش جوامع دیگر باشد و ملتها و کشورها نیز از آن الگوبرداری خواهند کرد، یک حکومت بر مبنای اسلام است. حکومتی که برخلاف ملتها یا دولتهای مدرن که ذاتاً سکولار و مبتنی بر ملی گرایی هستند، ماهیتی اسلامی دارد که ایدئولوژی مشروعیت آن برگرفته از اسلام شیعه است. مهمترین ویژگی و عنصر شاخص این نظام سیاسی این است که حقانیت خود را از دین و شرع اسلام می‌گیرد.
تعریف آکادمیک از اسلام رادیکال از دو قسمت تشکیل شده‌است. قسمت اول بیان می‌کند که: تفکر اسلامی تمام ایدئولوژی‌های دیگر به غیر از اسلام، چه با غرب (سرمایه‌داری) و چه با شرق (کمونیسم یا سوسیالیسم) همراه باشد، شکست خورده‌اند و ورشکستگی خود را نشان داده‌اند.
نقش عربستان در طول سی سال گذشته در گستره جغرافیایی افغانستان بیشتر ایدئولوژیک بوده و دولت ریاض در میانجی‌گری، فشار بر طالبان، کمک اقتصادی به دولت و مردم افغانستان و… تلاش گسترده‌ای نکرده‌است.
سیاست خارجی مدرن چین تا حد زیادی برگرفته از نظریات نخست‌وزیر سابق چوئن لای است که به «پنج اصل همزیستی مسالمت‌آمیز» و «هماهنگی بدون همسانی» شهرت دارد و برقراری روابط دیپلماتیک بین کشورهایی با ایدئولوژی‌های متفاوت را تشویق می‌کند. همین سیاست موجب شده تا چین از دولت‌هایی که از نظر دولتهای غربی خطرناک یا سرکوبگر محسوب می‌شوند همچون زیمبابوه، کره شمالی و ایران حمایت کند. چین همچنین روابط اقتصادی و نظامی نزدیکی با روسیه دارد و دو کشور معمولاً در شورای امنیت رأی مشابهی می‌دهند.
آقاتهرانی در سال ۱۳۵۳ وارد مدرسه حقانی شد که در آن زمان به‌طور شورایی و تحت نظارت قدوسی، سید محمد بهشتی، محمدتقی مصباح یزدی و احمد جنتی اداره می‌شد. در سال چهارم طلبگی، به دلیل اختلاف نظر در مورد بعضی از مبانی ایدئولوژیک و سیاسی از مدرسه حقانی بیرون آمد و از طلاب فعال مؤسسه در راه حق (زیر نظر مصباح یزدی) گردید.
ال موندو خط تحریریه خود را لیبرال تعریف کرده‌است. معمولاً از طیف ناسیونالیسم چپ انتقاد می‌کند. ایدئولوژی کنونی آن راست میانه سکولار است. در میان ستون نویسان آن ناهمگونی و التقاط قابل توجهی وجود دارد که بعضاً آشکارا به سیاست تحریریه انتقاد می‌کنند. به‌کارگیری این سیاست هنگامی‌که فیلیپه گونزالس ساقط شد تعیین‌کننده بود.
