کلمه أوفی یک واژه عربی می‌باشد که در زبان فارسی به معنای وفادارتر یا باوفا است، همچنین با مفهوم به پایان برنده پیمان نیز کاربرد دارد.
عبارت أوفی به وفاداری و پایبندی هر چه تمام در عهد‌ها و پیمان‌ها اشاره دارد.
اوفی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
وفی (۶۶ بار)
وَفاء و ایفاء به معنی تمام کردن است «وَفی بِعَهْدِهِ وَ أَوْفی بِعَهْدِهِ» یعنی پیمانش را به انجام برد و به آن عمل کرد. «اَوْففَیْتُ الْکَیْلَ وَ الْوَزْنَ» پیمانه و توزین را تمام وکامل کردم. وفاء به عهد و ایفاء به عهد آن است که آن را بدون کم وکاست مطابق وعده انجام دهی. وُفیّ: (به ضم واو و کسر فاء) تمام بودن و زیاد شدن. وَفیّ (به فتح واو) به معنی تمام شده و کامل است ایضا وافی.. آیا نمیبینید که من پیمانه را کامل میدهم و بهترین پذیرایی کنندگانم.. و چون سخن گفتید به عدالت سخن گویید ولو در باره اقربای خویش باشد و به پیمان خداوفا کنید. اَوْفی: اسم تفضیل است به معنی تمامتر.. تلاش انسان حتما بزودی دیده خواهد شد سپس با آن تلاش و کار مجازات شود جزایی کاملتر. *** توفیه: تمام دادن حق است «وَفی فُلاناً حَقَّهُ تَوْفِیَةً» یعنی حق او را تمام و کمال داد. هر نفس آنچه کرده تمام داده شود و آنها در باره رسیدن به تمام حق مظلوم نمیشوند.. جز این نیست که پاداشتان را بالتمام در روز قیامت مییابید. *. آیا با خبر نشده به آنچه در نامههای موسی و ابراهیم است؟ ابراهیمی که آنچه از حق خدا در عهدهاش بود بطور تمام ادا کرد ظاهرا اشاره به آیه. می‌باشد که در باره آن حضرت «أَتَمَّهُنَّ» آمده است. *** توّفی: از باب تفعل به معنی اخذ بطور تمام و کمال است «اَلتَّوّفی: اَخْذُ الشَّیْء عَلَی التَّمامِ» توفی و استیفاء هر دو به یک معنی اند. از اینجا است که به مرگ وفات گفته شده که انسان از طرف خدا بکلی اخذ شده و از بین میرود. آنها را درخانهها نگاه دارید تا مرگ آنها را بگیرد و بمیرند.. چون مرا بمیراندی خودت مراقب آنها بودی. *. در این مانند آیه 42 سوره زمر به خوابیدن توفی اطلاق شده است زیرا انسان در خواب رفتن از طرف خدا گرفته میشود و فهم و درک او مانند یک مرده از بین میرود یعنی خدا همان است که شما را در شب می میراند و به خواب میبرد و در روز آنچه کردهاید میداند. *. آنانکه چون از مردم پیمانه میگیرند تمام میگیرند.
ویکی واژه
جملاتی از کلمه اوفی
وفی است و اوفی، ولی است و اولی علیم است و اعلم، علی است و اعلی
آن گه وصیتها کرد و پندهای بلیغ داد. یاران گفتند: یا رسول اللَّه مگر روزگار عمرت بسر آمد و وقت رفتن در آمد. مصطفی ص گفت: قد دنا الاجل و المنقلب الی اللَّه و الی السدرة المنتهی و الجنة المأوی و العرش الاعلی و الکاس الاوفی و الرفیق الاعلی.
ز انتساب بارتفاعش عرب موفق بخط اوفی ز فیض طوف حریم کویش عجم مشرف بحج اکبر
آن گه بر سبیل ابتدا گفت: مَنْ أَوْفی بِعَهْدِهِ، اوفی لغت حجاز است و وفی لغت نجد، و معنی هر دو یکی است. میگوید: هر که بوفاء عهد باز آید آن عهد که بر او گرفتند در تورات از ایمان آوردن به محمد (ص) و استوار گرفتن قرآن، و گزاردن امانت، و اتَّقی... آن گه از کفر و خیانت و شکستن عهد بپرهیزید، هر که این کند از متّقیان باشد. فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ خدای متّقیان را دوست دارد.
گوش نه اوفوا به عهدی گوش‌دار تا که اوفی عهدکم آید ز یار
