برنامه‌ریزی زبان

«برنامه‌ریزی زبان» به معنای هرگونه کوشش آگاهانه و نظام‌مند دولت یا نهادهای صلاحیت‌دار برای اتخاذ سیاست‌ها و تصمیم‌گیری در زمینه زبان است. این اقدام می‌تواند شامل تعیین زبان رسمی کشور، استانداردسازی واژگان، اصلاح دستور زبان، ایجاد فرهنگ لغت، تدوین روش‌های آموزشی و حفاظت از زبان‌های در معرض تهدید باشد. هدف برنامه‌ریزی زبان، ارتقای کارآمدی ارتباطات، حفظ هویت فرهنگی و تقویت آموزش و یادگیری زبان است. این نوع برنامه‌ریزی معمولاً در سطوح ملی و منطقه‌ای انجام می‌شود و شامل پژوهش‌های زبان‌شناسی، تدوین قوانین و سیاست‌های آموزشی، و حمایت از زبان‌های اقلیت نیز می‌گردد. برنامه‌ریزی زبان می‌تواند واکنشی باشد، مانند اصلاح مشکلات موجود در زبان، یا پیشگیرانه، مانند حفاظت از زبان‌های در حال نابودی. به عبارت دیگر، این اقدامات با نگاهی آگاهانه و سیستماتیک انجام می‌شود تا زبان در جامعه نقش مؤثر و پایدار خود را ایفا کند.