سازگر واژه‌ای است که برای توصیف فردی به کار می‌رود که دارای روحیه همکاری و موافقت است. این اصطلاح، معانی گوناگونی از جمله «سازگار»، «سازوار»، «هماهنگ»، سازش‌کننده و ملایم‌طبع را در بر می‌گیرد. فرد سازگر کسی است که تمایل ذاتی به همراهی و تعامل مثبت با اطرافیان خود دارد و در موقعیت‌های مختلف، رویکردی توافق‌آمیز و همراهانه را اتخاذ می‌کند. این ویژگی، او را به عنصری ارزشمند در گروه‌ها و اجتماعات تبدیل می‌سازد، زیرا به ایجاد فضایی مبتنی بر درک متقابل و هم‌افزایی کمک شایانی می‌نماید.
در بطن این واژه، مفهوم پذیرش و انعطاف‌پذیری نهفته است. فردی که این خصیصه را داراست، معمولاً از تقابل‌های غیرضروری پرهیز کرده و به دنبال یافتن نقاط مشترک و راه‌حل‌های مورد قبول همگان است. این رویکرد، نه تنها به حفظ روابط کمک می‌کند، بلکه فرآیند دستیابی به اهداف مشترک را نیز تسهیل می‌بخشد. در واقع، سازگر کسی است که می‌تواند با شرایط و افراد مختلف خود را وفق دهد و در عین حفظ اصول، از بروز تنش و اختلاف جلوگیری کند.
به طور کلی، نمادی از تعادل و هماهنگی در روابط انسانی است. این واژه، گویای فردی است که با درک اهمیت همکاری و پرهیز از عناد، فضایی مساعد برای پیشرفت جمعی فراهم می‌آورد. توانایی سازگاری و تمایل به همراهی، از صفات برجسته‌ای است که فرد سازگر را به عنصری کلیدی در هر گروه یا سازمانی تبدیل می‌سازد، زیرا او قادر است پل ارتباطی مؤثری میان دیدگاه‌های متفاوت برقرار کند و انسجام را تقویت نماید.
