توانش ارتباطی به معنای برخورداری از مهارتها و قابلیتهای لازم برای برقراری ارتباط مؤثر و مناسب در زمینههای مختلف اجتماعی است. این توانایی شامل درک و استفاده از دانش زبان و قواعد اجتماعی است تا بتوانیم تفکرات، احساسات و رفتارهای خود را با شرایط فرهنگی و اجتماعی هماهنگ کنیم. در واقع، توانش ارتباطی به ما کمک میکند تا در تعاملات اجتماعی با دیگران، به خوبی عمل کنیم و بتوانیم پیامهای خود را به طور واضح و مؤثر منتقل کنیم. این مهارت نه تنها در روابط روزمره بلکه در محیطهای حرفهای نیز اهمیت بالایی دارد، زیرا هر چه توانایی ما در برقراری ارتباط بهتر باشد، میتوانیم روابط قویتری بسازیم و درک بهتری از دیگران داشته باشیم. به همین دلیل، تقویت توانش ارتباطی میتواند به بهبود کیفیت زندگی اجتماعی و شغلی ما کمک کند.