تابش خورشیدی
دانشنامه عمومی
دانشنامه آزاد فارسی
تابش گسیل شده از خورشید. عمدتاً شامل نور مرئی، تابش فرابنفش، و تابش فروسرخ است. با این حال، طیف کاملی از امواج الکترومغناطیسی، از موج های رادیویی گرفته تا پرتوهای ایکس، را در آن می توان یافت. ذرات باردار پُرانرژی، مانند الکترون ها، نیز از شراره های خورشیدی گسیل می شوند. این ذرات وقتی به زمین می رسند، توفان های مغناطیسی پدید می آورند و میدان مغناطیسی زمین را با اختلال روبه رو می کنند. این امر منجر به تداخل در ارتباطات رادیویی می شود.
ویکی واژه
جمله سازی با تابش خورشیدی
چون سایه فنا گردم در تابش خورشیدی کاندر پی او دایم من سیر قمر دارم
۲. دم گرد و غباری: متشکل از ذرات گرد و غبار رانده‌شده از گیسو توسط فشار ناشی از تابش خورشیدی است. در مقایسه با دم یونی، دم گرد و غباری به نظر می‌رسد که سفید رنگ یا کمی صورتی رنگ باشد. ذرات گرد و غبار دم دنباله‌دارهایی که به صورت جداگانه در مداری پیرامون خورشید هستند، به دلیل اثر فشار تابشی، گرانش آن‌ها به خورشید کمتر از گرانش آن‌ها به هسته است. این موجب می‌شود که دم گرد و غباری خمیده و منحنی باشد.
تقریباً همه انرژی موجود در سطح و جو زمین به شکل تابش خورشیدی از خورشید منشأ می‌گیرد. تغییرات در میزان دریافت تابش خورشیدی در نقاط مختلف زمین باعث تنوع آب‌وهوایی می‌شود. عرض جغرافیایی مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده میزان دریافت تابش خورشیدی است و با افزایش عرض جغرافیایی از استوا به سمت قطب‌ها، دریافت انرژی خورشیدی کاهش می‌یابد. این وضعیت باعث ایجاد مناطق اقلیمی مشخص در زمین می‌شود.