منظور از افتراع، ربودن دوشیزگی یا ازاله بکارت است. این اصطلاح در متون قدیمی به معنای از بین بردن پرده بکارت به کار می‌رفته است. استفاده از این اصطلاح در ادبیات گذشته، نشان‌دهنده کاربرد آن در اشاره به موضوعات حساس و خاصی است که در آن دوران با این واژه بیان می‌شده‌اند. این معنا، ریشه در کاربردهای زبانی و فرهنگی زمان خود دارد. به علاوه در معنای کنایی، افتراع به معنای شعر یا قصیده گفتن نیز به کار می‌رود. این کاربرد، ظرافت و خلاقیت زبانی را در خلق اثر ادبی جدید نشان می‌دهد.
