خبازی نیشابوری. [ خ َب ْ با ی ِ ن ِ ] ( اِخ ) نام یکی از شعرای متقدم و از شاعران دوران سامانی است. در مجمع الفصحاء جلد اول شرح حال او چنین آمده است : «از استادان قدیم و سخنگویان زمان آل سامان ، در نظم سخن پارسی متفرد و معاصر استاد عماره مروزی و ابوالمؤید بلخی و رودکی و کسائی و دقیقی و اعجمی و طخاری و جویباری و ابوالعباس بن عباس رنجی و ابوالمثل بخاری و بنت کعب قزداری و شهید بلخی و دیگران بوده از اشعارش چیزی در میان نمانده و وفاتش در سنه 342 هَ. ق. این دو بیت از اوست : می بینی آن دو زلف که بادش همی برد گویی که عاشقی است که هیچش قرار نیست یا نه که دست حاجب سالار لشکر است کز دور مینمایدکامروز بار نیست.( از مجمع الفصحاء چ 1 ج 1 ص 9 ).
فرهنگ فارسی
نام یکی از شعرای متقدم و از شاعران دوران سامانی است .
دانشنامه آزاد فارسی
خَبّازی نِیشابوری ( ـ۳۴۲ق) شاعر ایرانی. نظامی عروضی در چهارمقاله او را از شاعران بزرگ روزگار سامانیان یاد می کند. با کسایی، دقیقی، شهید، و ابوالمؤید بلخی معاصر بود. از خبازی تنها یک قطعۀ دوبیتی باقی مانده است.