تقی الدین سروجی. [ ت َقی یُد دی ن ِ س ] ( اِخ ) علی بن منجد. از دانشمندان اواخر قرن هفتم است. رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.
دانشنامه عمومی
تقی الدین، عبدالله بن علی سروجی ( ۱۲۲۹ - ۱۲۹۴م ) ( نسب: عبدالله بن علی بن مُنجِد بن ناجد بن برکات ) صوفی و شاعر شامی در سدهٔ هفتم هجری بود که بیشتر در مصر زیست. او زبان و ادبیات عربی و دیگر علوم ادبی را آموخت اما سلوک تصوف براو چیره شد. او به زیبادوستی همراه عفت روی آورد، شعرهایش نیز صوفیانه توصیف شده است.
