لاکاز
دانشنامه عمومی
لاکاز برای اولین بار توسط Hikorokuro Yoshida در سال ۱۸۸۳ و سپس توسط گابریل Bertrand در سال 1894 در شیره درخت لاک ژاپنی مورد مطالعه قرار گرفت، جایی که به شکل گیری لاک کمک می کند، از این رو نام لاکاز است.
جایگاه فعال شامل چهار مرکز مس است که ساختارهایی را اتخاذ می کنند که به عنوان نوع I، نوع II و نوع III طبقه بندی شده اند. یک گروه ( سه مس ) شامل انواع II و III مس است ( شکل را ببینید ) . این مرکز هست که به O 2 متصل می شود و آن را به آبکاهش می دهد. هر زوج مس ( I, II ) یک الکترون مورد نیاز برای این تبدیل را ارائه می دهد. مس نوع ۱ به O 2 متصل نمی شود، بلکه به صورت آرام به عنوان جایگاه انتقال الکترون عمل می کند. مس نوع III را می توان با جیوه ( II ) جایگزین کرد، که باعث کاهش فعالیت لاکاز می شود. سیانید تمام مس ها را از آنزیم جدا می کند و نشان داده شده است که تعبیه دوباره آن با مس نوع I و نوع II غیرممکن است. با این حال، مس نوع III می تواند دوباره درون آنزیم قرار گیرد. انواع آنیونهای دیگر لاکتاز را مهار می کند.
لاکازها تأثیر می گذارد بر واکنش کاهش ( احیا ) اکسیژن در overpotentials پایین. آنزیم به عنوان کاتد در سلول های زیست سوخت آنزیمی بررسی شده است. برای تسهیل انتقال الکترون به سیم الکترود جامد می توان آنها را با یک واسطه الکترونی جفت کرد. لاکازها برخی از معدود اکسیدوروکتازها هستند که به عنوان کاتالیزورهای صنعتی تجاری می شوند.