دانشنامه اسلامی
ابوعبدالله محمد بن عمر بن محمد بن عبدالوهاب ، ملقب به شمس الدین و معروف به ابن قاضی شهبه و یا به گفته ابن ایاس ،
محمد ابن ایاس ، بدائع الزهور، ج۱، ص۲۸۱، به کوشش محمد مصطفی ، قاهره ، ۱۴۰۳ق / ۱۹۸۳م .
وی فقه و نحو را نزد عموی خود کمال الدین عبدالوهاب و نیز برهان الدین فزاری آموخت و در حلقه درس عموی خود به عنوان مُعید، درس را برای شاگردان تکرار می کرد. او کتاب الاموال ابوعُبَید را در ۸ سالگی نزد ابوجعفر ابن موازینی فراگرفت و از گروهی دیگر حدیث آموخت .
ابوبکر ابن قاضی شهبه ، تاریخ ، ج۳، ص۵۱، به کوشش عدنان درویش ، دمشق ، ۱۹۷۷م .
وی در ۷۲۶ق که عمویش درگذشت ، به جای او به تدریس پرداخت و تا بعد از ۷۷۰ق به تدریس مشغول بود. او نخست در مدرسه شامیه البَرّانیه سمت معید داشت ، اما بعداً خود مستقلاً به تدریس پرداخت و در اواخر عمر حدود یک سال و ۳ ماه در مدرسه مذکور تدریس کرد و جمع بسیاری از علما و بزرگان مانند: ابن خطیب یبرود، عماد بن کثیر، شهاب اذرعی و شماری دیگر از وی دانش آموختند؛
ابوبکر ابن قاضی شهبه ، تاریخ ، ج۳، ص۴۹، به کوشش عدنان درویش ، دمشق ، ۱۹۷۷م .
...
