دانشنامه اسلامی
از کودکی در طلب علم برآمد و از کسانی چون ابوالفرج بن عبدالهادی و ابوبکر بن صناج، راوی دلائل النبوة حدیث شنید و از حافظ ذهبی، ابوالحسن بندینجی و گروهی دیگر اجازه روایت یافت و از کتاب شفا، تألیف قاضی عیاض و ثواب الآدم، تألیف ابن عبدالهادی حدیث نقل می کرد.
وی مسلمانی معتقد و مؤمن بود، ولی استعمال بعضی کلمات در نوشته هایش، نشانگر آن است که نسبت به پیروان سایر ادیان و مذاهب خشن بوده است.
او شیفته تاریخ بود و همواره به نوشتن مطالب تاریخی اشتغال داشت. یادداشت های خود را در دفترهایی که شمار آن را صد جلد گفته اند، گرد آورد. آنگاه چکیده این مطالعات را در کتابی در حدود 20 جلد، موسوم به «تاریخ الدول و الملوک»، معروف به «تاریخ ابن الفرات» نگاشت. این تاریخ مشتمل بر حوادث سده ششم تا زمان مؤلف است که به ترتیب معکوس نوشته شده، بدین معنی که مؤلف از قرن هشتم آغاز کرده، سپس به ذکر وقایع قرن هفتم، و بعد قرن ششم پرداخته است. وی حوادث قرن پنجم و چهارم را نیز شروع کرده بود، ولی مرگش فرا رسید و کارش ناتمام ماند.
چنین پیداست که او وقایع مربوط به سه سال نخست سده نهم ق را نیز نوشته بود، ولی دست نوشته وی به دلیل بی توجهی پسرش فروخته شد.
در هر حال، نسخه ای که امروزه در دست است، صرف نظر از پاره ای افتادگی ها، حوادث بین سال های 501 -799ق/ 1107-1396م را دربرمی گیرد.
