[ویکی نور] «اِبْنِ بِسْطام، حسین بن بسطام بن سابور (شاپور) زیأت واسطی»، محدث شیعی امامی سدۀ 4ق10/م بود. از زندگی وی چندان اطلاعی در دست نیست. پدرش بسطام و عموهایش زکریا، زیاد و حفص، از ثقات بوده و از امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) روایت کرده اند. خوانساری وی را هم طبقۀ کلینی (د 329ق941/م) و ابن قولویه قمی (د368ق979/م) دانسته است. حر عاملی او را از راویان حدیث ذکر کرده است. کتاب «طب الائمة» را او و برادرش ابوعتاب (عبدالله بن بسطام) تألیف کرده اند. این کتاب بسیار سودمند است و در آن در باب بهداشت خوراکی ها و منافع آنها و نیز ادعیه و تعویذها گفت و گو شده است. 2. دائرة المعارف بزرگ اسلامی جلد 3؛ طبُّ الأئمة علیهم السلام (نسخه های شفا از ائمۀ هدی علیهم السلام) کتاب ابیالجعد؛ کتاب نثر اللیالی؛ کتب الطب
