اسم متواطی

لغت نامه دهخدا

اسم متواطی. [ اِ م ِ م ُ ت َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به اسماء متواطیه شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اسم متواطی ، در منطق به لفظی اطلاق می شود که بر معنی واحد دلالت کند و صدقش بر همه افراد یکسان باشد.
اسم متواطی در برابر مشکک، اسمی است که بر معنی واحد دلالت کند، و صدقش بر همه افراد یکسان باشد، مانند لفظ انسان و اسب و گاو، که مثلا انسان را معنی واحدی است که همان حیوان ناطق است و این معنی را مراتب و درجات مختلف نیست و در افراد مختلف از حیث شدت و ضعف و اولویّت و غیره متفاوت نمی شود.«و اگر آن معنی خاص نبود به یک شخص بلکه وجودش در اشخاص بسیار ممکن بود، هم از دو نوع خالی نباشد: یا در همه یکسان بود بی اولویّت و ترجیحی، مانند اطلاق لفظ مردم بر معنیی که در اشخاص بسیار موجود است و آن را اسماء متواطئه خوانند».
خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۱۲.
۱. ↑ خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۱۲.
خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی، ص۱۶.
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم