دانشنامه اسلامی
سلسله نسب این خاندان به قبیله بنی اسد می رسد.
ابن حزم علی، جمهرة انساب العرب، ج۱، ص۱۹۴- ۱۹۵، قاهره، ۱۹۴۸م.
سمعان نیای ابراهیم و اسماعیل به ابوسمّال معروف بود که یعقوبی
یعقوبی احمد، تاریخ، ج۱، ص۲۶۸، بیروت، ۱۳۷۹ق /۱۹۶۰م.
از برخی روایات تاریخی چنین برمی آید که او چندان پای بند مسائل دینی نبوده است. گفته شده است که سمعان یک بار در ماه رمضان به روزه خواری و باده گساری نشست و هنگامی که علی (علیه السلام) وی را فراخواند، گریخت.
ابن قتیبه عبدالله، الشعر والشعراء، ج۱، ص۲۴۶-۲۴۷، به کوشش احمد محمد شاکر، بیروت، ۱۹۶۴م.
...
[ویکی شیعه] اِبْن ِ اَبی سَمّال عنوان دو تن از محدثان شیعی، به نامهای ابراهیم و اسماعیل ، فرزندان ابوبکر محمد بن ربیع بن سِمْعان بن هُبَیره بن مُساحق ِ اَزْدی ِ اسدی است که در قرن دوم هجری قمری می زیسته اند .
سلسله نسب این دو و خاندان آن ها، به قبیله بنی اسد می رسد. این خاندان در کوفه از کهن ترین خاندان های شیعی بوده و در قرنهای نخستین اسلامی راویان و مؤلفان چندی از آن برخاسته اند.
سمعان ، نیای ابراهیم و اسماعیل به ابوسمّال معروف بود و به نظر می رسد که به همین دلیل، آن دو به ابن ابی سّمال شهرت یافته اند. یعقوبی، نام ابوسمّال را، شِمعان آورده است . بعضی از منابع کهن ابوسمّال را ابوسمّاک نوشته اند که احتمالاً درست نیست .
