حسین بن محمد اشعرى قمى

5- بنى اسد، پس از قيام مختار به قم آمدند و در قريه جمكران اقامت كردند.آمدن بنى اسدبه قم 25 سال قبل از اشعرى ها بوده است. زيرا قيام مختار درسال 66 و 67، و آمدن اشعرى ها به قم در حدودسال 93 بوده است. (45)

ولى متاسفانه تعصبهاى قومى در مورد اين آيه به كار افتاده و افرادى را كه هيچگونهشايستگى ندارند و هيچيك از صفات فوق در آنها وجود نداشته به عنوان مصداق و شاننزول آيه شمرده اند، تا آنجا كه ابو موسى اشعرى كه

قبل از آمدن تيره اشعريون، گروهى از تيره هاى بنى مذحج نيز در قم توطن داشته اند وچون ساكنان اصلى شهر در دژى زندگى مى كردند، مدتها بين اشعرى ها و ساكنان قلعهزد و خورد بوده، سرانجام اشعرى ها پيروز شدند و شهر قم را تحت نفوذ خود در آوردند.

پس از قضيه حكميت، كه (عمروعاص ) (ابوموسى اشعرى ) راگول زد و على عليه السلام را از خلافت خلع كرد حضرت پس از نماز صبح و مغرب،معاويه و عمروعاص و ابوموسى را لعن مى كرد.

اشعرى در مخالفت شديد و كينه توزانه اى بصره را به قصد بغداد ترك كرد. دربغداد با زبان و قلم به نبرد با معتزله پرداخت و آثار فراوانى خلق كرد محققان آثار اورا تا سيصد اثر نوشته اند.

189-  شبلى نعمانى اختلافات ماتريدى و اشعرى را در نه مساءله مى داند.ر.ك:تاريخ علم كلام، ترجمه سيد محمد تقى فخر داعى گيلانى، ص 71-72

امّا پس از مدتى، به خاطر بى كفايتى ابوموسى اشعرى و عدم تلاش وى براى تجهيزكوفيان جهت نبرد با فتنه جويان سپاه جمل، از سوى حضرت على عليه السّلامعزل شد و به جاى وى، فرد ديگرى منصوب گرديد.

ابوالحسن اشعرى كه گرايش اخباريگرائى يافت، به سفسطه پرداخت و براى استادمعترلى اش آسمان و ريسمان بهم مى بافت. جبهه گيرى و عناد نابخردانه او عليهاعتزاليان نشان دهد كه قشريون اخبارى او را تحريك و تشويق مى كرده اند و او آلت دستآنان بوده است. قشريونه او را براى اهدافعقل سنيزانه خود مناسب يافتند و در پناه او عليه معتزله سنگر گرفته، مريدانى براىوى ساختند و پيروان مذهب سنت و جماعت را به وىمتمايل و پيرو او نمودند.