لغت نامه دهخدا
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن احمدبن علی بن عمر حلبی قاهری شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی حلبی شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن داودبن سلمان بن سلیمان عطار دمشقی شافعی ، ملقب به علاءالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی عطار شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابراهیم بن محمد حسینی جویمی شیرازی شافعی. ملقب به نورالدین. رجوع به علی جویمی شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِف ِ ] ( اِخ ) ابن ابی بکربن خلیفه همدانی حسینی یمانی شافعی. مشهور به ابن ازرق و ملقب به موفق الدین و نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی ازرق شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابی بکربن سلیمان هیثمی شافعی. ملقب به نورالدین و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی هیثمی شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابی بکربن علی بن ابی بکربن عمربن احمدبن عبدالرحمان بن محمد خزرجی انصاری مکی شافعی. مشهور به ابن جمال مصری. رجوع به علی مکی شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابی بکربن علی بن محمدبن ابی بکربن عبداﷲبن عمربن عبدالرحمان بن عبداﷲ یمانی زبیدی شافعی. مشهور به ناشری و ملقب به موفق الدین. رجوع به علی ناشری شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابی بکربن محمدبن علی بن محمدبن شداد برعی ابیاری زبیدی یمنی شافعی. مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی برعی شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابی حزم فرشی دمشقی مصری شافعی. مشهور به ابن نفیس و ملقب به علأالدین. رجوع به ابن نفیس و علی ( ابن ابی حزم... ) شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن ابی علی بن محمدبن سالم تغلبی آمدی حنبلی شافعی. ملقب به سیف الدین. رجوع به علی آمدی شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن احمدبن ابراهیم بن زبیر عنانی فسوی شافعی. ملقب به رشید و مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی فسوی شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن احمدبن احمد قلقشندی مصری شافعی. نسابه قرن 10 هَ. ق. رجوع به علی قلقشندی شود.
علی شافعی. [ ع َ ی ِ ف ِ ] ( اِخ ) ابن احمدبن تقی الدین بخاری مکی شافعی. مشهور به قبانی. رجوع به علی بخاری شود.
