دانشنامه اسلامی
منشا یقین، به معنای اسباب و عللی است که باعث ایجاد صفت یقین در انسان می شود، مانند این که برای اثبات حکمی، از قرآن یا سنت و یا عقل کمک گرفته شود و نسبت به آن حکم یقین به وجود آید.
[ویکی فقه] منشا یقین و به عبارتی اسباب حصول یقین برای مکلّف از مباحث اصولی به شمار می رود.
منشا یقین، به معنای اسباب و عللی است که باعث ایجاد صفت یقین در انسان می شود، مانند این که برای اثبات حکمی، از قرآن یا سنت و یا عقل کمک گرفته شود و نسبت به آن حکم یقین به وجود آید.
کاربرد اصولی
در کتاب « آراؤنا فی اصول الفقه » آمده است:«الجهة الرابعة:... و منشا الیقین قد یکون هو العقل و قد یکون غیره من الکتاب او السنة او الروایة و السماع».
نکته
در اصول، یکی از جاهایی که درباره سرچشمه یقین بحث می شود، موضوع استصحاب است و این که منشا یقین سابق در استصحاب، گاهی عقل است و گاهی دلیلی از کتاب یا سنت.
