دانشنامه اسلامی
مراد از اسوه، مالی است که بستانکاران به نسبت حقّ خود، در آن سهیم هستند و قاضی آن را به نسبت سهم هریک، میان ایشان تقسیم میکند. گاهی نیز اسوه وصف بستانکار قرار گرفته و گفته میشود«أُسوَةٌ مَع الغُرَماء»که منظور یکی از بستانکاران است.
جایگاه در فقه
عنوان یاد شده در بابهایی مانند حج، تفلیس و مضاربه آمده است.
← احکام فقهی
۱. ↑ جواهر الکلام ج۲۵، ص۲۹۵
...
