دانشنامه اسلامی
وی مدتی منشی ابوعبدالله محمد بن حسن نباهی در امر قضا بود و پس از چندی در زمان انتقال حکومت مالقه از بنی هود به بنی احمر، نیابت قضا به او سپرده شد و در 635ق، به رغم میل باطنی اش رسماً ریاست آن را به عهده گرفت و تا پایان عمر در این سمت باقی ماند. عدالت و داوری صحیح او در صدور احکام، مورد ستایش بسیار قرار گرفته است. ابن ابار گوید: وی دو بار منصب قضا را در مالقه به عهده گرفته است.
ابن عسکر در فقه، حدیث و قرائت قرآن نیز تبحر داشت و مجالس درس وی مورد استقبال بسیاری از بزرگان آن روزگار بود. ابوبکر بن حبیش و ابن سعید اندلسی از جمله کسانی بوده اند که از محضر درس او بهره برده اند. برخی، از جمله ابوبکر بن خمیس، ابوبکر بن ابی العیون و ابوعبدالله بن بری از او روایت کرده اند.
ابن عسکر سروده هایی نیز داشته است و مضمون بیشتر اشعار او مدح و تغزل و یا درباره اجازه هایی است که گرفته یا به دیگران داده است و در همه آنها آثار تکلف و تصنع جلوه گر است؛ چنان که شعر او را باید از نوع «شعر علما» دانست.
کتابی هم در انساب بنی سعید و مناقب آنان به وی نسبت داده اند.
مجموعه ای مشتمل بر 40 حدیث نیز داشته است که سلسله سند هریک از آنها به یکی از صحابه ختم می شده که نامش با نام شیخ خود او یکی بوده است و این خود بیانگر وسعت معلومات وی در علم حدیث است.
