کوچ دادن

لغت نامه دهخدا

کوچ دادن. [ دَ ] ( مص مرکب ) رحلت دادن. به مهاجرت واداشتن. از جایی به جایی نقل کردن. ( فرهنگ فارسی معین ). ترحیل. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). کوچانیدن : اگر فرمان شود به مسارعت نوروز و قتلغشاه به کوچ دادن قیام نمایی. ( تاریخ غازان ص 89 ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) رحلت دادن بمهاجرت وا داشتن از جایی بجایی نقل کردن : اگر فرمان شود بمسارعت نوروز و قتلغشاه بکوچ دادن قیام نماییم .

ویکی واژه

کوچ‌دادن
جا بجا کردن و انتقال عده‌ای از جای خود بجای دیگر؛ به مهاجرت واداشتن. شروان شاه ... یکی از برادران و فرزندان را اینجا فرستد تا به ملازمت و کوچ دادن مشغول باشد. «نخجوانی»
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم