دانشنامه اسلامی
ضیافت و داشتن دستی باز و سفره ای گشوده و عطایی پیوسته و میهمان داری و میهمان نوازی از نشانه ها و جلوه های روحیه فتوت و جوانمردی است که در آموزه های دینی مان از آن بعنوان خصلتی شایسته و خویی پسندیده از آن یاد شده است.نظر به اهمیت والای میهمان و میهمان نوازی در سیره و کلام رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم)، برآنیم که در حد توان، به بررسی آیین مهمانی و مهمان داری از نگاه آن حضرت پرداخته، مهمان دوستی و مهمان نوازی رسول ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله وسلّم) را بازگو نماییم.
تفضل خدا در مهمان نوازی
رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) مهمان دوستی و مهمان نوازی را از تفضلات خداوند به بندگان خاصش دانسته، فرمودند کسی جز مؤمن پرهیزگار پذیرایی از میهمان را دوست ندارد و از او پذیرایی نمی کند.
عاملی، شیخ حر، وسائل الشیعه، تحقیق عبد الرحیم ربانی شیرازی، ج۲۴، ص۲۷۹، بیروت، دار التراث العربی.
میهمان نوازی و پذیرایی از میهمان از خصائص و ویژگی هایی است که در سیره رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بسیار مورد توجه و تاکید قرار گرفته است. پیامبرخدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) از میهمان، بعنوان راهنمای راه بهشت یاد کرده،
شعیری، تاج الدین، جامع الاخبار، ج۱، ص۱۳۶، قم، انتشارات رضی، ۱۳۶۳ش.
...
