تفؤد

لغت نامه دهخدا

تفؤد. [ ت َ ف َءْ ءُ ] ( ع مص ) سوخته شدن و افروخته گردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تحرق و توقد آتش. ( از اقرب الموارد ).
تفود. [ ت َ ف َوْ وُ ] ( ع مص ) برآمدن بالای کوه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

گزارش محتوای نامناسب