مصاهره

لغت نامه دهخدا

مصاهره. [ م ُ هََ / هَِ رَ / رِ ] ( از ع ، اِمص ) مصاهرة. مصاهرت. خسری. دامادی کردن. || رابطه ای که بواسطه ازدواج بین زوج و زوجه و خویشان هر یک از آن دو ایجاد می شود. خویشی سببی.( یادداشت مؤلف ). و رجوع به مصاهرت و مصاهرة شود.
- مصاهره کردن ؛ وصلت. قرابت و خویشی سببی پیدا کردن : چون این مصاهره کرده بودند به اتفاق روی به هیاطله نهادند. ( فارسنامه ابن بلخی ص 94 ).

فرهنگ فارسی

۱- ( مصدر ) داماد شدن شوهر دختر یا خواهر کسی گردیدن . ۲ - باکسی خویشی کردن بوسیل. زن دادن و زن گرفتن . ۳- ( اسم ) دامادی : ایلگ خان از سلجوقیان خایف شده بود پیش محمود بحکم مصاهرت و مصادقت که از جانبین سلسل. و داد و اتحاد منعقد بودکسی فرستاد ... ۴ - رابطه و علاقهایست که میان زن وشوی واقربائ یکدیگر ایجاد میشود که موجب حرمت نکاح عدهای میگردد مثلا زن هر یک از پدر وپسر بر دیگری حرام میشود و مادر زن یا دختر زنی که موطوئه باشند بر شخص حرام میگردند .
مصاهره مصاهرت

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مُصاهره مأخوذ از صهر بکسر صاد می باشد. و صهر به معنای قرابت و نیز داماد یعنی شوهر دختر و شوهر خواهر است. و مصاهره به معنی دامادی و به دامادی پیوستن است.
در شرح لمعه آورد: «و هی علاقة تحدث بین الزوجین و أقرباء کل منهما بسبب النکاح توجب الحرمة».
یعنی مصاهره علاقه ای است که به سبب عقد بین زوجین و جمعی دیگر حادث گردیده و موجب حرمت می شود.
اشخاص حرام به وسیله مصاهره
به وسیله مصاهره چهار صنف از زنان بر شخص حرام می گردد بدین ترتیب:
الف) زن پدر (زوجة الاب).
چنان که فرمود: «ولا تنکحوا ما نکح آباؤکم من النساء...».
ب) مادر زن (أم الزوجة).
ج) ربیبه یعنی دختر زن به شرط دخول.
د) زن پسر (حلیلة الابن).
چنان که فرمود: «حرمت علیکم... أمهات نسائکم و ربائبکم اللاتی فی حجورکم من نسائکم. اللاتی دخلتم بهن... و حلائل أبنائکم الذین من أصلابکم».