حسن صاحب جواهر

لغت نامه دهخدا

حسن صاحب جواهر. [ ح َ س َ ن ِ ح ِ ج َ ] ( اِخ ) ( شیخ... ) ابن باقربن عبدالرحیم شریف اصفهانی. ازمحققان فقه و حقوق شیعی امامی در نجف و از شاگردان سید جواد عاملی صاحب «مفتاح الکرامة» و شیخ جعفر کاشف الغطاء بود. وی سی سال عمر خود را در تألیف کتاب بزرگ «جواهرالکلام فی شرح شرایعالاسلام » صرف کرد که از بیست وپنج سالگی بدان آغاز کرده بود. این کتاب بزرگترین و محققانه ترین شرح «شرایعالاسلام » تألیف محقق حلی است و بهترین منبع حقوق و فقه شیعه میباشد و لذا فقیهان متأخر وی را شیخ الفقها لقب داده اند. او در هریک از ابواب فقه نیز کتاب جداگانه نگاشته است و رساله ای نیز بنام «نجات العباد» دارد که رساله فتوائی و عملی او بوده است. مرگ صاحب جواهر در اول شعبان 1266 هَ.ق. بوده است و فرزندان و خاندان او در ایران و عراق بنام جواهری و صاحب جواهر و جواهرالکلام معروف میباشند. ( از ریحانة الادب و ذریعه و قصص العلما و جز آن ).

فرهنگ فارسی

ابن باقر بن عبدالرحیم شریف اصفهانی از محققان فقه و حقوق شیعی امامی در نجف و از شاگردان سید جواد عاملی بوده است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تک نیت فال تک نیت فال تاروت فال تاروت فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال درخت فال درخت