معنی اداب ناصری

دانشنامه آزاد فارسی

آداب ناصری. آدابِ ناصری
از محمدابراهیم محلاتی، کتابی به فارسی در اخلاق. مؤلف این اثر را در ۱۳۰۱ق به نام ناصرالدین شاه قاجار نوشته و از خاندان قاجار جانبداری کرده است. آداب ناصری در همان سال تألیف با مقدمه ای از اعتمادالسلطنه و مؤخره ای از محمدرضا صافی اصفهانی به چاپ رسید و پس از آن بارها منتشر شده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آداب ناصری. آدابِ ناصری، کتابی در موضوعات گوناگون اخلاق عملی به نظم و نثر و به زبان فارسی ، نوشته محمد ابراهیم خان محلاتی متخلص به «خلوتی» ملقب به «صدیق خلوت» و مشهور به «چُرتی» (ز ۱۲۵۲ق/۱۸۳۶م و زنده در زمان مظفرالدین شاه قاجار )، فرزند میرزا احمد محلاتی (خواهرزاده آقاخان اول) می باشد.
نویسنده در دربار ناصر الدین شاه سمت غلام بچه باشی و عنوان پیشخدمتی داشته است. وی این کتاب را در ۱۳۰۳ق/۱۸۸۶م نوشته و به ناصرالدین شاه قاجار پیشکش کرده است.
مقدمه
بر این کتاب محمد حسن خان اعتمادالسلطنه وزیر انطباعات ناصری مقدّمه ای در ۱۳۰۵ق/۱۸۸۸م نگاشته که در حاشیه صفحه های اول و دوم آن درج شده است.
محتویات
متن کتاب پس از یک مقدمه چند صفحه ای، حاوی مطالب و موضوعات گوناگون اخلاقی است و فصل بندی ویژه ای ندارد. نویسنده موضوعاتی را مطرح ساخته و گاه برای اثبات نظر خود اشعار و داستان هایی نیز نقل کرده است. در مقدمه از چگونگی تألیف این کتاب بحث شده و نکاتی از شرح زندگی نویسنده در آن به اختصار آمده است. این کتاب در حقیقت ، جُنگی از امثال و حکم است که به لباس پند و اندرز بر زبان نویسنده جاری شده است. جملات و بندهای آن کوتاه، و موضوعات ان به زبانی ساده و خالی از تعقید نگارش یافته است.
گرایش نویسنده
...