دانشنامه اسلامی
جمعیت این شهرطبق سرشماری ۱۳۷۵ش، ۶۶۹، ۴۶ تن است.از شمال به شهرستان آباده، از شمال و مشرق به استان یزد (شهرستان ابرکوه/ ابرقو و شهرستان مِهریز)، از جنوب به شهرستان نیریز و از مغرب به شهرستان مرودشت و آباده محدود است.مشتمل بر دو بخش مرکزی (حومه) و سَرچَهان/ سَرچاهان، هفت دهستان و یک شهر به نام سوریان است.کوه قَلات (ارتفاع: حدود ۵۵۰، ۲ متر) در پانزده کیلومتری شمال غربی سوریان، کوه قندیله (ارتفاع: حدود ۳۵۰، ۲ متر) در دو کیلومتری مغرب سوریان، و کوه ختابان/ خطابان (ارتفاع: حدود ۳۶۲، ۳ متر) در شش کیلومتری جنوب و جنوب غربی سوریان قرار دارد.کوههای قلات و قندیله، دره بوانات را از حوزه آبریز کویر ابرکوه جدا می کند. غار بزرگ و زیبای «کان گوهر» با دریاچه ای در انتهای غار در ۳۶ کیلومتری مشرق سوریان قرار دارد. آبادیهای شهرستان عمدتاً در دره های این کوهها واقع شده اند.دره ها و گردنه هایی به نامهای دره دَرون (یا دهنه میدان) در پنج کیلومتری جنوب، دهنه یزدی در دو کیلومتری شمال، و گردنه میدان در پنج کیلومتری جنوب سوریان قرار دارند.
رود بوانات
رود بوانات که از کوههای بوانات سرچشمه می گیرد، از مغرب به مشرق جریان می یابد و پس از آبیاری زمینهای زیرکشت سوریان، به کویر مَروَست (در مشرق آن) می ریزد.بر روی رودخانه ، پُلی منسوب به دوره دیلمیان دیده می شود. زمینهای کشاورزی با چندین چشمه (مهمترین آن ها چشمه حنیفه و چشمه بدره) و کاریزهای نصرت آباد، حسام آباد و جعفرآباد آبیاری می شود.محصول عمده بوانات، گندم ، جو ، گردو ، سیب ، آلو و انگور است. ازگیا، شاتره و خاکشیر و گل گاوزبان ، از زیا، گرگ و بزکوهی و قوچ و میش و خرگوش و کبک دارد. از عشایر آن جا می توان از قشقایی ، عرب ، و باصری نام برد. از صنایع دستی دارای قالی بافی، جاجیم بافی و گلیم بافی است. پرورش دام در آن جا رایج است.
← آثار تاریخی شهر بوانات
۱. ↑ سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۷۵: نتایج تفصیلی استان فارس، تهران ۱۳۷۶ش. ۲. ↑ عباس جعفری، گیتاشناسی ایران، ج۱، ص۴۰۴، ج۱: کوهها و کوهنامه ایران، تهران ۱۳۶۸ش. ۳. ↑ عباس جعفری، گیتاشناسی ایران، ج۱، ص۴۱۳، ج۱: کوهها و کوهنامه ایران، تهران ۱۳۶۸ش. ۴. ↑ احمد معرفت، کوهها و غارهای ایران، ج۱، ص۵۵۱، تهران ۱۳۷۳ش. ۵. ↑ ایران وزارت دفاع اداره جغرافیائی ارتش، فرهنگ جغرافیائی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران، ج۹۳، ص۲۱، ج۹۳: اقلید، تهران ۱۳۶۱ش. ۶. ↑ ایران وزارت دفاع اداره جغرافیائی ارتش، فرهنگ جغرافیائی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران، ج۹۳، ص۶۹ـ۷۱، ج۹۳: اقلید، تهران ۱۳۶۱ش. ۷. ↑ محمدتقی مصطفوی، اقلیم پارس، ج۱، ص۸، تهران ۱۳۴۳ش. ۸. ↑ ایران وزارت دفاع اداره جغرافیائی ارتش، فرهنگ جغرافیائی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران، ج۹۳، ص۲۲، ج۹۳: اقلید، تهران ۱۳۶۱ش. ۹. ↑ نصرت الله مشکوتی، فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران، ج۱، ص۱۲۳، تهران ۱۳۴۹ش. ۱۰. ↑ محمدتقی مصطفوی، اقلیم پارس، ج۱، ص۸، تهران ۱۳۴۳ش. ۱۱. ↑ ایران وزارت دفاع اداره جغرافیائی ارتش، فرهنگ جغرافیائی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران، ج۹۳، ص۷۰، ج۹۳: اقلید، تهران ۱۳۶۱ش. ۱۲. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۲۶۶، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۱۳. ↑ سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۷۵: نتایج تفصیلی استان فارس، تهران ۱۳۷۶ش. ۱۴. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۲۶۶، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۱۵. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۹۰۰، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۱۶. ↑ محمدحسن بن علی اعتمادالسلطنه، مرآه البلدان، ج۴، ص۲۰۵۷، چاپ عبدالحسین نوائی و میرهاشم محدث، تهران ۱۳۶۷ـ۱۳۶۸ش. ۱۷. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۲۶۶، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۱۸. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۵۷۸، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۱۹. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۶۰۳ـ۱۶۰۴، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۲۰. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۶۰۳ـ۱۶۰۴، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۲۱. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۲۶۶، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۲۲. ↑ ایران وزارت کشور اداره کل آمار و ثبت احوال، کتاب جغرافیا و اسامی دهات کشور، ج۲، ص۲۶۶، ج۲، تهران ۱۳۲۹ش. ۲۳. ↑ حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۲۶۶، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش. ۲۴. ↑ ایران وزارت کشور اداره کل آمار و ثبت احوال، کتاب جغرافیا و اسامی دهات کشور، ج۲، ص۲۶۷، ج۲، تهران ۱۳۲۹ش.
منبع
...
