معنی خشر | لغت یاب

خشر

لغت نامه دهخدا

خشر. [ خ َ ] ( ع مص ) باقی داشتن بر خوان از طعام آنچه بکار نیاید. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). این مصدر از اضداد است. || چیزی بد از میان خوب بیرون کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || آزناک و حریص شدن. ( از منتهی الارب ).
خشر. [ خ َ ش َ ] ( ع مص ) گریختن از جبن و بددلی. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ).
خشر. [ خ َ ش َ ] ( اِخ ) نام خشایارشا. ( از ایران باستان ج 1 ص 698 ). رجوع به خشایارشا شود.