حسین اوی

لغت نامه دهخدا

( حسین آوی ) حسین آوی. [ ح ُ س َ ن ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن الرضا آوی علوی. شاعر آخر سده هفتم و آغاز هشتم هجری. ادیب مترسل بود. او راست : ترجمه محاسن اصفهان از مفضل بن سعد مافروخی که به سال 729 هَ. ق. بپایان رسانیده و براون آن را در 1901 م.به انگلیسی ترجمه و چاپ کرد، عباس اقبال ترجمه فارسی آوی را در سال 1328 هَ. ش. در تهران پخش کرده است. اشعار آوی در ص 6، 7، 24، 28، 31، 33، 43، 44، 58،99، 101، 115، 131، 132، 135 آن کتاب دیده میشود.

فرهنگ فارسی

( حسین آوی ) ابن محمد بن الرضا اوی علوی شاعر آخر سده هفتم و آغاز هشتم ادیب مترسل بود
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال شمع فال شمع فال نخود فال نخود فال چای فال چای فال ای چینگ فال ای چینگ